House of Heroes

House of Heroes (HoH) is een nieuwe speler in het culturele veld, die de nachtcultuur in Rotterdam nieuw leven wil inblazen. HoH wil dit doen door in samenwerking met The School of House uit Amsterdam een ‘systeemfunctie’ op te bouwen waarmee nieuw talent op het gebied van elektronische muziek en dance events zich kan ontwikkelen en een breder publiek kan vinden. De RRKC vat deze ‘systeemfunctie’ op als een productiehuis voor elektronische muziek. HoH is een splinternieuw concept dat nog geen enkele activiteit heeft ontwikkeld; de instelling heeft zich dus nog niet kunnen bewijzen. Daarom kan de RRKC zich uitsluitend baseren op de ingediende aanvraag.

Artistieke kwaliteit
De organisatie heeft een duidelijk doel, maar onduidelijk is wat het kwalitatieve gehalte van de activiteiten zal zijn. De RRKC verwijst bijvoorbeeld naar de omschrijving van elektronische muziek, die meer weergeeft welke genres vijf tot tien jaar geleden relevant waren, dan wat nu actueel is.

De cursussen die het plan aankondigt kunnen interessant zijn, maar zo lang onduidelijk is wie de cursussen verzorgt en welke artistieke waarde ze opleveren voor de cursisten, kan de Raad de artistieke kwaliteit ervan moeilijk beoordelen.
De RRKC verheugt zich over de groei van de nachtcultuur in Rotterdam, na een periode van achteruitgang, en ziet graag dat hiervoor structureel ruimte komt. Het lijkt of HoH de nieuwe groei niet opmerkt, omdat de instelling benadrukt dat er nog steeds stilstand is. De RRKC ervaart dit als een gebrek aan zicht op de nieuwste ontwikkelingen en inzicht in het veld, waardoor het voor HoH moeilijk zal zijn om een geloofwaardige systeemfunctie op te bouwen. Een systeemfunctie kan alleen functioneren bij de gratie van erkenning door andere spelers in het veld. De (artistieke) Rotterdamse partners die de aanvraag noemt, geven vertrouwen omdat ze deskundig zijn, maar het is onduidelijk of deze al toegezegd hebben of niet.

HoH wil een creatieve raad samenstellen; waarom de instelling daarvoor geen gebruik lijkt te maken van de kennis die in Rotterdam voorhanden is, wekt verwondering. Wat ook opvalt, is het gebrek aan erkenning voor de DIY-cultuur die het genre kenmerkt. Die komt in de aanvraag nauwelijks aan bod, maar is toch echt van belang voor een organisatie in opbouw. Tot slot kan uit de aanvraag niet goed worden opgemaakt wie de jonge makers zijn voor wie dit initiatief bedoeld is, waar HoH die gaat vinden en waarom er publiek op af zou komen.

HoH lijkt hierdoor – anders dan de aanvraag suggereert – niet vraaggericht tot stand te komen, maar eerder als gevolg van een gelegenheid die zich voordoet, namelijk de beschikbaarheid van een leegstaand gedeelte van de Maassilo. Die ruimte biedt inderdaad kansen om lacunes in het nachtleven op te vullen. Dit plan lijkt top-down bedacht, omdat het inhoudelijk aansluit bij wat er in de Maassilo al gebeurt, maar zonder de kennis van zaken die nodig is om een succesvol productiehuis te ontwikkelen. Bovendien zijn er wel degelijk andere plekken waar de doelgroep terecht kan. De meeste stijlen die HoH noemt, krijgen aandacht in WORM, Blu, Munch, Reverse, Mono, Jazzpodium Rotterdam (BIRD), De Nieuwe Lichting, Operator Radio of Thalia. Ook voor het cursusaanbod kunnen liefhebbers in Rotterdam terecht bij reguliere mbo-instellingen, voor opleidingen die stevig in het veld verankerd zijn en een groot netwerk hebben. Het lijkt of de aanvragers zich hiervan niet bewust zijn. Kortom, de RRKC heeft op basis van deze aanvraag nog onvoldoende vertrouwen dat HoH tot een succesvol productiehuis kan uitgroeien. Maar hoe gebrekkig ook, het programma is ambitieus en kent een mooie insteek om jongeren van Zuid op te leiden binnen de Maassilo; het zou daarom in aangepaste vorm en met meer zekerheden op termijn een kans verdienen.

Positie in het culturele veld
De positie van House of Heroes is lastig te bepalen omdat een trackrecord ontbreekt. Een initiatief als dit – mits het goed wordt uitgevoerd – kan de naam van Rotterdam als stad van de elektronische muziek ten goede komen. Bovendien heeft Zuid behoefte aan een talentontwikkelingstraject. De aanvraag maakt onvoldoende duidelijk hoe HoH jongeren van Zuid wil bereiken en wat de (club)avonden toevoegen aan wat elders al te vinden is.

Dat bezwaar geldt temeer omdat HoH samenwerkt met een partij van buiten de stad, die zich op een heel andere doelgroep richt. The School of House uit Amsterdam maakt programma’s op maat voor entrepreneurs in de muziek en heeft geen ervaring met het bereiken van deze specifieke doelgroep op Rotterdam Zuid. Uit de aanvraag blijkt niet hoe het initiatief zich inhoudelijk onderscheidt van andere organisaties, die allemaal op hun manier ruimte geven aan jong talent; alleen de focus op Zuid is onderscheidend, omdat daar relatief weinig plekken zijn.

Cultureel aanbod
HoH wil zowel talentontwikkeling als publieksactiviteiten bieden. De opzet om een kleine groep talenten op te leiden die door evenementen een grotere groep aanspreken is veelbelovend. De vraag is waarom HoH niet kiest voor Rotterdamse partners met al een gevestigd netwerk in de stad, zoals Albeda of Music Production Academy, zodat er meer zekerheden zijn. De gemaakte keuzes wekken twijfel of het Amsterdamse programma zomaar over te zetten is naar Rotterdam-Zuid.

Een positief gestemde wethouder stimuleerde de organisatie aan het werk te gaan om een plan te maken. Een nog geen twee weken jonge organisatie diende de aanvraag in. Nu ziet de RRKC graag verjonging in het Cultuurplan, en geeft dan ook ruimte aan jonge instellingen, maar deze organisatie is letterlijk nog in oprichting. Het is zelfs onduidelijk wie er concreet bij betrokken zullen zijn: zowel bestuur als directeur worden nog vervangen en de creatieve raad is nog niet geïnstalleerd. Er is kortom geen scherp beeld van wie er organisatorisch en artistiek verantwoordelijk worden. Ook de verhouding tussen BV en stichting is nog niet transparant. De vraag is daarom aan wie een eventuele subsidie dan eigenlijk wordt verstrekt.

Fair Practice Code
HoH wil voor het reguliere programma fair betalen, conform de horeca-cao. De makers wil men 100 procent van de kaartverkoop toekennen (na aftrek van lasten). Dit is een mooi systeem en een opmerkelijke interpretatie van wat fair pay kan zijn.

Financieringsmix
Het plan ademt ondernemerschap en daar is veel positiefs over te zeggen. De bedrijfsmatige ervaring uit de Maassilo kan een nieuwe organisatie goed van pas komen, maar de financiële verhoudingen tussen stichting en BV zijn helaas onduidelijk en verwarrend. Er gaan relatief veel out-of-pocket kosten richting Maassilo BV en relatief weinig (alleen zaalhuur) vanuit de BV naar de stichting. Het risico tussen beide is onevenredig verdeeld. De bijdragen van de private fondsen zijn vanzelfsprekend nog onzeker.

Onderdelen van dit plan, zoals het Big Bang concept, zijn kostbaar. Er staan flink wat publieksinkomsten op de begroting, maar gezien de experimentele aard van het totale concept zijn die inkomsten onzeker. In tegenstelling tot wat van een ondernemende organisatie verwacht kan worden, is de subsidieafhankelijkheid van HoH relatief hoog.

HoH heeft geen samenhangend plan voor inclusiviteit. Er is nog geen beeld van de samenstelling van bestuur en staf, omdat die nog niet in de beoogde vorm aangetreden zijn. De organisatie richt zich exclusief op de jonge makers en bezoekers die elke week bij de Maassilo aan de deur kloppen, omdat er elders in de stad weinig voor hen is. HoH vertelt in concreto niets over de identiteit van deze jonge makers. Daarom kan de RRKC niet beoordelen of, en in welke mate, de benadering inclusief is.

Publiek
HoH wil 20.000 bezoekers per jaar trekken. Structureel een zaal vullen waar vijfhonderd bezoekers in kunnen op basis van beginnend talent en opkomende artiesten lijkt onrealistisch. Het moet hier immers om de echte beginnende dj’s gaan, want voor de meer gevorderden zijn er al andere podia. Waarom daar 20.000 mensen op af zouden komen wordt niet onderbouwd; welke competenties de organisatie in huis heeft om de lastig bereikbare jongeren te lokken ook niet. Ervaring met de doelgroep blijkt niet uit de aanvraag. Daarbij komt dat het marketingplan zeer vaag is en een visie op beoogd publiek ontbreekt. De aanvraag is vooral geschreven vanuit het perspectief van de makers, maar vermeldt niet hoe de beoogde bezoekersgroep aangesproken moet worden.

De organisatie zou de doelgroep moeten betrekken bij de plannen, zodat er aantoonbaar draagvlak is. Ook zou dan duidelijker worden of de jongeren in Charlois en Feijenoord alleen elektronische muziek willen maken of misschien een bredere belangstelling hebben. Dat er geen zicht is op het publiek, roept de vraag op of House of Heroes misschien juist een deel van de mogelijke doelgroep uitsluit.

Het concept wijkt niet veel af van het aanbod van culturele mbo- en hbo-opleidingen, maar de ontwikkeling buiten de formele onderwijsstructuur is innovatief en nog niet wijd verbreid. Beginnende DJ’s krijgen inderdaad relatief moeilijk een ontwikkelplek, en ook beginners moeten af en toe een kans krijgen. Als de Maassilo dit concept als ‘speelplaats’ had aangeboden, in samenwerking met het onderwijs, waarbij eveneens talentontwikkeling gecombineerd wordt met publieksactiviteiten, had dat niet alleen een innovatief, maar ook een realistisch idee kunnen zijn, omdat talent dan ook kan doorstromen. Er is immers behoefte aan studio’s, zoals ook blijkt uit de activiteiten van bijvoorbeeld Operator Radio en WORM.

De RRKC waardeert het dat House of Heroes een sociaal-maatschappelijke opgave ziet op Zuid, maar het is jammer dat de instelling daarbij weinig verbinding zoekt met Rotterdamse partners. Juist in een scene die sterk rond individualiteit en netwerken draait, is dit van groot belang. HoH maakt geen connectie met andere maatschappelijke sectoren.