Gepubliceerd op:

14 december 2015

Gehonoreerde plannen opdrachtgevers en kunstenaars Mondriaan Fonds


(c) Carel van Hees

Onlangs zijn door het Mondriaan Fonds tien projecten gehonoreerd waarbij opdrachtgevers samenwerken met beeldend kunstenaars. Acht daarvan zijn gehonoreerd met een Bijdrage Opdrachtgeverschap. Deze bijdrage is voor publieke én private opdrachtgevers die openbaar toegankelijke beeldende kunstprojecten willen realiseren. De andere twee opdrachten zijn gehonoreerd met een Werkbijdrage Bewezen Talent plus Opdrachtgeverschap. De bijdrage is bedoeld voor instellingen en andere opdrachtgevers die plannen hebben voor een samenwerking met kunstenaars die minimaal 6 jaar professioneel werkzaam zijn. Twee van die projecten hebben een Rotterdams tintje.

De gehonoreerde projecten met een Bijdrage Opdrachtgeverschap zijn:

Beeldend kunstenaars Yasmijn Karhof en Merel Karhof hebben van Bradwolff Projects de opdracht gekregen voor het realiseren van het werk Blue hour. Het kunstwerk is een samenwerking tussen de kunstenaars waarbij zij een film en een sprei samenbrengen in een installatie over ‘slaap’. In de tentoonstellingsruimte wordt een ruimtelijke structuur gemaakt van dunne gordijnen. Van bovenaf gezien heeft deze structuur de vorm van een oneindig teken: ∞, overeenkomstig met de structuur van de vertelling die – zonder lasnaad – doorspeelt.

Presentatie-instelling voor hedendaagse beeldende kunst Nieuw Dakota op de NDSM-werf in Amsterdam-Noord, geeft opdracht aan Maze de Boer voor de realisatie van het werk INSIDEOUTSIDE. Het betreft een ontwerp voor een semi-permanente installatie op de binnenplaats van Nieuw Dakota: een wand van onafhankelijk van elkaar te openen en te sluiten garagedeuren. Deze ingreep verwijst naar het industriële karakter van de omgeving, naar het materiaal dat de omgeving domineert en naar de karakteristieke bedrijvigheid op de werf. Tevens functioneert elke ‘garage’ als een mini-theater doordat het letterlijk zicht biedt op onderdelen van de NDSM-werf via het kader van de garagedeur.

Rijksmuseum Twenthe geeft opdracht aan Jaap Drupsteen om het werk The Rythm Painter te maken, gebaseerd op het concept ‘synchresis’ (van de Franse componist en theoreticus Michel Chion). Bedoeling is om een zaalvullende installatie te maken met audiovisuele werken die in verschillende kaders worden geprojecteerd. Ook is Drupsteen gevraagd als curator voor een Multi Solo in TETEM Kunstruimte. Gelijktijdig opent in museum Hilversum een overzichtstentoonstelling van het werk van Drupsteen, de musea werken samen in hun communicatievoering om meer zichtbaarheid te bereiken.

De inwoners en winkeliers van Breda willen ten zuiden van het centrum een beeld plaatsen waarvoor verschillende schetsontwerpen zijn gemaakt. Tom Claassen heeft een ontwerp gemaakt dat ingaat op de profilering van Breda als Oranje Nassau stad, met Leeuwinnenbeelden gemaakt van aluminium met bladgoud, als presentatie van de vrouwelijke lijn van het koningshuis. Winkeliersvereniging Wilhelminastraat geeft aan Tom Claassen de opdracht om de beelden te realiseren.

Om een eerste stap te zetten voor een overkoepelend campusbeleid in Nijmegen heeft Novio Tech Campus de opdracht gegeven aan kunstenaarsduo Martin & Inge Riebeek om het kunstobject Sci Fi Observator te maken. Het object heeft een diameter van 3 tot 4,5 meter en zal staan op de nieuw te realiseren campus. Op de led-display is permanent tekst- en (bewegend) beeldmateriaal te zien. Dit verstrekt informatie over thema’s op het gebied van high tech, life sciences en health, in een regie van Martin & Inge Riebeek die niet-wetenschappelijke feiten toevoegen. Het geheel vult zich doorlopend met nieuwe beelden en informatie.

Het Rijksmuseum Amsterdam geeft de foto-opdracht aan Rotterdamse fotograaf Carel van Hees voor Document Nederland. Voor de komende editie is Van Hees gevraagd een fotoserie te maken over onderwijs – als domein van jongeren. In de communicatie wordt samengewerkt met Vrij Nederland. Ook worden educatieplannen ontwikkeld voor het (voortgezet) onderwijs.

James Beckett heeft de opdracht van TAAK gekregen om het kunstwerk Palace Ruin te realiseren.  Het gaat om een werk dat op de Zuidas in Amsterdam zal worden geplaatst. Het kunstproject betreft een driedimensionale representatie van de ruïne van het Paleis voor Volksvlijt, dat is gebouwd in 1984 en is afgebrand in 1929. Ter plaatse zal op verschillende wijzen publiek bij het werk worden betrokken, met bijvoorbeeld gesprekken over Sarphati’s betekenis voor de stad.

Stichting Niet Normaal organiseert de kunstmanifestatie Hacking Habitat in 2016. Deze manifestatie beslaat het thema hoe we verstrikt zijn geraakt in instituten en systemen en hoe hier weerstand aan te bieden. Als onderdeel van de manifestatie geeft Hacking Habitat een opdracht aan de kunstenaars: Melanie Bonajo, Martijn Engelbregt, Frank Koolen, Paul Segers, Renée Ridgway, Paul Devens, Hans van Lunteren, Lino Hellings, Merlijn Twaalfhoven, Roy Villevoye en Dries Verhoeven om nieuw werk te maken. De tentoonstelling met de gemaakte werken vindt plaats in de gevangenis in Utrecht.

De gehonoreerde projecten met een Werkbijdrage Bewezen Talent plus Opdrachtgeverschap zijn:

DE PLAYER uit Rotterdam werkt samen met Remco van Bladel voor Pushing the Score, een tweejarig onderzoek naar de ‘grafische score’. Van Bladel is benaderd om zijn denktrant en affiniteit met grafische vormgeving, als zelfstandig denker/kunstenaar/onderzoeker. Pushing the Score is een project waarin Van Bladel met diverse partijen onderzoek doet naar hoe de grafische partituur er voor staat. Hij werkt aan theoretisch onderzoek, maakt een publieksprogramma, een tentoonstelling, een open laboratorium (open source website) en werkt aan een publicatie als weerslag van twee jaar onderzoek. DE PLAYER is klankbord, faciliteert en communiceert het publieke programma, coördineert samenwerking met andere instellingen en begeleidt de productie van de deelresultaten, werken en edities van de deelnemende kunstenaars.

Het Nationaal Glasmuseum werkt samen met Bernard Heesen in een project voor onderzoek naar kleur en textuur als middelen tot ontwerp van het doorzichtige glas. De opgedane kennis wil het museum op systematische wijze inzichtelijk maken, zodat de hele wereld en in het bijzonder de kunstenaar en vormgever, er zijn voordeel mee kan doen. Heesen is gevraagd de verborgen geheimen van kleur en textuur te onderzoeken en te vatten in een monumentaal kunstwerk. Het onderzoek resulteert in een ‘catalogus’ van circa vijfhonderd driedimensionale glazen vormen van ongeveer vijftien centimeter doorsnee die alle facetten van de toepassing van kleur en textuur laten zien. Het kunstwerk krijgt een permanente plek in de museumtuin. Bij de presentatie van het kunstwerk wordt ook een solotentoonstelling over het oeuvre van Heesen in het museum geprogrammeerd en de bevindingen verschijnen in een publicatie.