15 oktober 2014
Selectie deelnemers Seoul Design Festival
Van 26 tot 30 november 2014 vindt in Korea het Seoul Design Festival plaats. Met het thema Well-Aged Life, Well-Balanced Design staat hierbij de vergrijzing in de Koreaanse samenleving centraal. Het Stimuleringsfonds schreef in juli een open oproep uit voor deelname aan het festival. Er zijn uit de inzendingen 10 projecten geselecteerd waaronder 3 van in Rotterdam gevestigde bureaus. De projecten van Anne Feikje Weidema, Michou Nanon de Bruijn en Studio Dumbar zijn afkomstig uit Rotterdam.
De volgende tien projecten zullen zich met ondersteuning van het Stimuleringsfonds presenteren in Seoul:
Studio Toer – Moti
De ontwerpstudio Toer presenteert de lichtinstallatie Moti. Deze installatie bestaat uit een opblaasbare lamp, waarvan de binnenzijde met servo’s in beweging wordt gebracht. Door de licht opgeblazen vorm beweegt de lamp mee, zodra hij beweging signaleert. De lamp reageert zo op de sfeer van de omgeving door middel van de bewegingen van de gebruiker. De designers beogen met hun werk aan te sluiten op de Oosterse ontwerptraditie door gebruik te maken van subtiele materialen en een verfijnde vormentaal. Volgens de makers verwelkomt de lamp de aanwezigen in de ruimte en creëert hij levendigheid. Hiermee sluit het werk aan op het subthema ‘Hospitality’ van het Seoul Design Festival. Studio Toer presenteerde al eerder in 2013 een lichtinstallatie in Seoul. Ze willen door deel te nemen aan het Holland Paviljoen de Zuid-Koreaanse designwereld verder leren kennen.
Inge Kuipers – Tea-set Touch
Ontwerper Inge Kuipers ontwikkelde met ‘Tea-set Touch’ een thee set voor mensen met artritis. Het ontwerp is bedoeld als hulpmiddel voor mensen voor wie het niet vanzelfsprekend is om gebruik te maken van alledaagse objecten, zoals een theepot. Kuipers beoogt met dit project een ontwerp te maken dat de nadruk op de handicap wegneemt en waarvan de vormgeving niet de klinische verschijningsvorm heeft als de meeste hulpmiddelen. De set is gemaakt zonder handgrepen, waardoor de gebruiker het object met twee handen dient te gebruiken en zo het gebruiksgemak doet toenemen. Door deel te nemen aan het Holland Paviljoen wil Kuipers onderzoeken hoe de Koreaanse markt reageert op haar project. Zij verwacht dat het project goed aansluit op de Aziatische theecultuur en –ceremonies.
Juliette Huijgen – Euthanasia. Tales of Happily Ever After
Juliette Huijgen noemt zichzelf een designantropoloog. Deze term verwijst naar haar sociale en geëngageerde benadering van design, waarin de mens en zijn rituelen centraal staan. Zij beoogt verbindingen te zoeken tussen maatschappelijke discussies door tastbare media te creëren. Zo heeft Huijgen met het project ‘Euthanasia. Tales of Happily Ever After’ een collectie ontwikkeld waarmee ze verschillende facetten van euthanasie wil visualiseren. Zij toont hiermee zonder te oordelen de gevoelens, angsten en taboes die omtrent euthanasie bestaan. Ook wil zij andere perspectieven bieden en bij de toeschouwer een reflectie op zijn eigen normen en waarden uitlokken.
Drytex Consultancy – Protective Underwear
Julia Veldhuijzen van Zanten biedt met het project Protective Underwear oplossingen voor mensen die de ongemakken van urineverlies ervaren. Zij constateerde in haar directe omgeving dat mensen met incontinentie eerder geneigd zijn om zich te isoleren van het sociale leven, vanwege onzekerheden en angsten. Volgens Veldhuijzen van Zanten gaan de praktische oplossingen, zoals incontinentieluiers, voorbij aan de emotionele impact die mensen ervaren door urineverlies. Bovendien zijn de incontinentieluiers niet duurzaam, aantrekkelijk en comfortabel om te dragen. Protective Underwear bestaat uit speciaal ontworpen incontinentietextiel voor vrouwen dat comfortabel zit en wasbaar is. Ze werkte hiervoor samen met Artofil, een bedrijf gespecialiseerd in absorbeerbare stoffen. Het Audax Textielmuseum sponsorde de eerste presentatie van het project. Veldhuijzen van Zanten wil in Zuid-Korea het gesprek aangaan over de potentiele dagelijkse hulpmiddelen voor ouderen in een snel vergrijzende samenleving en ontdekken hoe Koreanen met deze problematiek omgaan.
Lisa Mandemaker – The Continuous Drama of the Minutes Passing
Zero Hour is de afstudeercollectie van Lisa Mandemaker die bestaat uit een reeks bewegende objecten die aangedreven worden door uurwerkmechanismen. Hiermee wil de maker de abstractie van het tijdsbesef en het verstrijken van de tijd aanschouwelijk en ervaarbaar maken. Ze startte dit project met een onderzoek naar de toenemende overdiagnostisering van kinderen en richtte zich met name op de symptomen van dyscalculie. Twee werken uit de collectie worden vertoond op het Seoul Design Festival. ‘Sequential Elapse in Blue Divided by Blue’ is een flipklok waarbij de getallen zijn vervangen door kleuren, wat bij de kijker een andere vorm van tijdsbesef dient te creëren. De wandinstallatie ‘The Continuous Drama of the Minutes Passing’ is een ruimtelijke verbeelding van het verstrijken van de minuten. Mandemaker ziet overeenkomsten tussen haar alternatieve benadering van tijd en de vergrijzende samenleving. Zij wil met haar twee werken het publiek uitnodigen zich meer te associëren met het ouder worden, zodat zij het verouderingsproces op andere wijze zullen ervaren. Hiermee wil ze aantonen dat het een onontkoombare ontwikkeling is waar de mens mee om moeten leren gaan.
Studio Dumbar – Visual Identity Alzheimer Nederland
Studio Dumbar ontwikkelde de nieuwe visuele identiteit en communicatiestijl voor Alzheimer Nederland. Deze dient bij te dragen aan de kwaliteit van de communicatie met Alzheimerpatiënten en mensen in hun omgeving. Voor het Seoul Design Festival ontwikkelt het ontwerpbureau een motion graphic die de kenmerkende typografische effecten van de nieuwe identiteit bevat en aansluit bij de Zuid-Koreaanse context. Studio Dumbar heeft een partnerbureau in Seoul en voerde al eerder projecten uit in Zuid-Korea. Door deel te nemen aan het Seoul Design Festival ambieert het bureau bij te dragen aan de designsector in Zuid-Korea en hoopt zij de bezoekers van het festival te inspireren.
Jules van den Langenberg – The Medicine Called Fun
Ontwerper, curator en tentoonstellingsmaker Jules van den Langenberg onderzocht het leven van zijn grootmoeder en haar medebewoners in een Nederlandse zorginstelling. De kern van zijn onderzoek is de transformaties binnen de sociale architectuur, specifiek de collectieve woonvormen voor ouderen, en de invloed die hospitalisering en vercommercialisering daarop hebben. Van den Langenberg stelde zichzelf het doel om de levensstijl van de senioren te verfrissen, door plezier toe te voegen. Dit resulteerde in een samenwerking met ontwerpcollectief La Bolleur. Samen ontdekten zij dat het bingospel, dat vaak gespeeld wordt in zorginstellingen, het contact tussen mensen versterkt en daardoor plezier garandeert. Het project The Medicine Called Fun is een herinterpretatie van het spel doordat het als ervaring is ontworpen. De ontworpen bingoset bestaat uit een multifunctioneel meubel, waaraan extra spelelementen zijn toegevoegd. Door deel te nemen aan het Seoul Design Festival beoogt Van den Langenberg de collectieve woonvormen voor ouderen in Korea te onderzoeken en de bingoset verder te ontwikkelen.
Michou Nanon de Bruijn – Het NieuwGrijs
Ontwerper Michou Nanon de Bruijn zet design in als een medium om haar onderzoek en toekomstvisie te communiceren en discussie aan te wakkeren over lokale en globale problemen. Haar boek NieuwGrijs is ontstaan na een drieweeks verblijf in de parochie Oostburg en toont het onderzoek dat ze deed naar de toenemende bevolkingskrimp in Oostburg. Ze constateert dat jonge bewoners naar urbane gebieden trekken, waardoor het inwonersaantal daalt en de toekomstige haarkleur van de parochie steeds grijzer lijkt te worden. De ontwerper vroeg zich tijdens haar verblijf af wat deze ontwikkeling betekent voor een klein dorpje en hoe de woonkwaliteit beschermd kan worden. De Bruijn schetst in haar boek een aantal oplossingen voor dit vraagstuk, zo gaat ze bijvoorbeeld in op de mogelijkheden die leegstand biedt voor het verstevigen van sociale structuren. In Zuid-Korea wil ze de lokale problematiek omtrent vergrijzing en bevolkingskrimp in rurale gebieden in kaart brengen.
Harm Rensink – Urban Spa
Harm Rensink richt zich in zijn praktijk als ontwerper op het versterken van de gebruikservaring, waarbij hij alle zintuigen in acht neemt. In zijn exposities, installaties en interieurconcepten probeert hij zo dicht mogelijk bij de mens zelf te blijven en probeert daadwerkelijke ontspanning te realiseren bij de gebruiker. Binnen dit kader heeft hij verschillende ontwerpen gemaakt als resultaat van zijn lopende onderzoek naar badcultuur. Met het project Urban Spa creëert hij een totaalbeleving rondom zijn visie op ontspanning in dichtbevolkte gebieden. De spa bestaat uit een inpandig meer en een opblaasbaar stoombad. Door middel van spiegeling ontstaat er voor de gebruiker een lichtelijk surreële en ruimtelijke ervaring. Rensink ontwierp badtextiel dat bestaat uit een katoenviscose mix. De gemalde Turkse zepen zijn omhult met wolvilt dat voor een licht verzorgende scrub zorgt tijdens het wassen. Hij wil zijn lopende onderzoek naar badcultuur ook in Zuid-Korea verrichten en de lokale cultuur verkennen.
Anne Feikje Weidema – Re-covered
Anne Feikje Weidema constateerde in haar ontwerppraktijk dat producten die gericht zijn op ouderenzorg nog weinig rekening houden met zintuigelijke elementen, zoals gevoeligheid en tastbaarheid, omdat ze nog grotendeels uitgaan van functie en doel. Zij wilde met haar ontwerp Re-covered het klinische en functionele karakter van deze zorgproducten doorbreken. Re-covered is een door haar ontwikkelde deken die het contact met de stof prikkelt, zacht van materiaal is en zwaar aanvoelt. De deken stimuleert de zintuigen, doordat hij contact maakt met bepaalde drukpunten in het lichaam. Hierdoor wordt het gevoel, de spieren en gewrichten gestimuleerd. Het gewicht van de deken heeft een kalmerend effect op Alzheimerpatiënten en stimuleert het emotionele en fysieke welzijn van mensen.